Złamania w obrębie obojczyka są najczęściej konsekwencją upadków (na wyprostowaną rękę) bądź bezpośrednich uderzeń w okolicy obręczy barkowej. Dotyczą bardzo często osób młodych – najwięcej złamań w grupie osób do 30 lat, częściej mężczyzn niż kobiet. W zależności od mechanizmu urazu, lokalizacji oraz jego rozległości, prowadzone leczenie może mieć charakter zachowawczy bądź operacyjny.

Na temat  zakwasów powstało wiele historii, które często mają niewiele wspólnego z prawdą. Natomiast z pojęciem DOMS spotkać się można dużo rzadziej, a to właśnie ono związane jest z występującym mięśniowym bólem potreningowym.  

Mięśnie, a jest ich blisko 500, stanowią kluczowy element funkcjonowania organizmu, umożliwiając przemieszczanie się oraz poruszanie poszczególnymi elementami ciała. Poza aspektem ruchowym, mięśnie odpowiadają także za prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych podtrzymując podstawowe funkcje życiowe.

Amputacja to najbardziej radykalny sposób leczenia, który stosowany jest wówczas kiedy życie pacjenta jest zagrożone lub uszkodzenia są zbyt rozległe. Najczęściej dochodzi do amputacji w konsekwencji wypadków, choroby nowotworowej lub naczyniowej. Utrata kończyny jest wielkim szokiem dla pacjenta i potrzeba czasu aby zaakceptować nową sytuację i przede wszystkim nauczyć się funkcjonować w nowych warunkach. Do tego niezbędne jest wsparcie lekarzy, psychologów czy fizjoterapeutów, którzy pomagają przezwyciężać różne trudności.

Wybity palec jest jedną z najczęstszych kontuzji, z którą zmagają się sportowcy w wielu dyscyplinach sportowych. Jednak nie jest to kontuzja zarezerwowana tylko dla osób aktywnych fizycznie, gdyż może się ona przytrafić każdemu podczas codziennych aktywności.

Neuropatia, czyli uszkodzenia nerwów obwodowych są najczęstszą przyczyną zaburzeń czucia, ale także prowokują zaburzenia w obrębie aparatu ruchu. Związane jest to z tym, iż większość nerwów obwodowych zawiera w sobie zarówno włókna ruchowe jak i czuciowe, dlatego też objawy są mieszane.

Złamania w obrębie szyjki kości udowej dotyczą najczęściej osób starszych i są konsekwencją upadków. Tego typu złamania niosą za sobą bardzo duże ryzyko powikłań, które wynikają z rozległości urazu oraz długotrwałego unieruchomienia.

Staw kolanowy jest złożonym stawem zawiasowym, który łączy ze sobą kość udową i piszczelową. Współtworzy go także rzepka, która tworzy „ścianę” przednią. Wewnątrz stawu znajdują się dwie łącznotkankowe struktury – łąkotki, które wpływają na lepsze dopasowywanie się powierzchni stawowych.