Stłuczeniem określamy zamknięte uszkodzenie wewnętrznej struktury tkanki oraz stawów okołotkankowych, do którego dochodzi w wyniku urazu mechanicznego. W zależności od siły bodźca zewnętrznego poza stłuczeniem mięśni może również dojść do uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych czy nerwów.  Czasem obserwuje się także przerwanie ciągłości naczyń krwionośnych i wylew krwi do przylegających tkanek.

Urazy barków to jedne z najczęstszych dolegliwości, z którymi zmagają się osoby trenujące siłowo. Związane jest to w dużej mierze z obciążeniami jakim poddawane są struktury (zbyt duże ciężary), a także nieprawidłową techniką wykonywania ćwiczeń.

Barki są złożonymi strukturami, na których funkcjonowanie wpływają liczne tkanki miękkie, również te położone nie tylko w obrębie samego kompleksu.

Złamania kości śródstopia stanowią dość powszechny problem, których podłoża należy szukać w bezpośrednich urazach, dużych obciążeniach oraz bardzo często powtarzanej aktywności fizycznej. Dużym problem i jednocześnie wyzwaniem dla lekarzy są złamania zmęczeniowe, które rozwijają się „po cichu” i w wielu przypadkach trudno się goją. Problem złamań zmęczeniowych czy inaczej marszowych, opisany został już w 1855 roku. Rozpoznano je wówczas u pruskich rekrutów, którzy poddawani wielogodzinnym musztrom i wielokilometrowym marszom w niedostosowanym obuwiu, zaczęli się uskarżać na dolegliwości bólowe w obrębie stóp.

Złamania kompresyjne kręgosłupa uszkodzeniem obejmują trzony kręgowe , w których dochodzi do ich zapadnięcia oraz obniżenia wysokości. Złamania te dotyczą najczęściej kręgów w odcinku piersiowym, głównie Th 10-Th 12 oraz w górnym odcinku lędźwiowym – L1 – L2.

Do złamań kompresyjnych dochodzi w konsekwencji urazów, są to upadki, wypadki komunikacyjne bądź bezpośrednie urazy. Bardzo często złamania występują w przebiegu osteoporozy, wówczas nawet niewielkie siły prowadzą do poważnych uszkodzeń w obrębie trzonów kręgowych.

Organizm człowieka składa się z bardzo dużej ilości różnorodnych mięśni. Poszczególne mięśnie w dużej mierze odpowiedzialne są za prawidłowe oraz dokładne wykonywanie określonej czynności. Mięśnie podczas  ruchu nieustanie się napinają i rozluźniają stąd są narażone na rozmaite kontuzje lub uszkodzenia. Szczególnie narażone na urazy są mięśnie narządu ruchu. Jednym z najważniejszych mięśni powyższej struktury jest mięsień dwugłowy uda.

Zwichnięcie rzepki to stan, w którym dochodzi do ześlizgnięcia się rzepki ku bokowi. Najczęściej w momencie wyprostu stawu kolanowego dochodzi do samoczynnej repozycji rzepki. Charakterystycznym objawem jest silny ból oraz narastający stan zapalny prowadzący do obrzęku i wzrostu ciepłoty stawu.

Złamania szyjki kości udowej występują najczęściej u osób starszych, w wyniku wydawałoby się niegroźnych upadków bądź samoistnych złamań. Zdecydowanie częściej dotykają kobiet, co związane jest z zaburzeniami hormonalnymi i zmianami w obrębie kośćca.

Tego typu złamania stanowią istotne zagrożenie dla życia, ze względu na sąsiedztwo dużych naczyń krwionośnych, utrudniony zrost kostny oraz liczne powikłania. Również budowa kości udowej nie ułatwia procesu gojenia.

Nagłe urazy pojawiają się w sporcie ale także w codziennym życiu, zdecydowanie zaburzając normalne funkcjonowanie. Dlatego tak ważna jest szybka reakcja, która pozwala jak najbardziej skrócić czas rekonwalescencji. Ale właściwie co robić zaraz po urazie? Czy jest jakieś postępowanie, które pomaga w redukcji dolegliwości bólowych i jednocześnie przyśpiesza gojenie tkanek zaraz po urazie? Istnieją protokoły postępowania po nagłych urazach, ale który z nich jest najskuteczniejszy? RICE, POLICE czy może MEAT? Co właściwie kryje się pod tymi nazwami? W dzisiejszym artykule spróbuję przedstawić mocne i słabe strony każdego z nich oraz jak poszczególne działanie wpływa na proces gojenia tkanek.

RICE, POLICE, MEAT to akronimy, które powstały z pierwszych liter wyrazów określających konkretne postępowanie (wyrazy anglojęzyczne).

Uraz z łac. trauma, rozumiany jako sytuacja oddziaływania czynnika (mechanicznego, termicznego) prowadząca do powstawania uszkodzeń w obrębie tkanek i narządów. Ze względu na rodzaj prowokującego czynnika oraz jego intensywność dochodzi do uszkodzenia o różnym stopniu. Dzisiejszy artykuł skupi się przede wszystkim na urazach w obrębie aparatu ruchu i możliwościach najskuteczniejszego radzenia sobie z nimi.

Staw łokciowy jest stawem, który nienajlepiej znosi urazy, a także unieruchomienia , bardzo często reagując przykurczem zgięciowym. Dochodzi wówczas do sytuacji, w której całkowity wyprost w stawie jest niemożliwy. Poza ograniczeniem ruchu wyprostu bardzo często dochodzi także do upośledzenia ruchu rotacyjnego przedramienia.

W związku z tym, w całym procesie leczenia bardzo istotną rolę spełnia diagnostyka, która pozwala na różnicowanie urazów i skuteczne leczenie.