Prądy Traberta

Data ostatniej aktualizacji:
Polub portal
Prądy Traberta

Prądy Traberta

Prądy Traberta (inaczej Ultra Reiz – UR) to zabieg elektroleczniczy, zaliczany do fizykoterapii. Należy do grupy prądów impulsowych małej częstotliwości (0-1000 Hz). Prądy Traberta charakteryzują się z góry określonym, niemodyfikowanym, czasem trwania impulsu, który wynosi 2 ms (milisekundy) i czasem trwania przerwy równym 5 ms. Stosowane są impulsy o kształcie prostokątnym. Częstotliwość prądów Traberta wynosi 143 Hz. Zabieg ten jest wykonywany na zlecenie lekarza. Prawidłowo wykonany zabieg jest całkowicie bezpieczny. Prądy Traberta to popularny zabieg ze względu na szybkie i długotrwałe działanie przeciwbólowe. Z racji łatwości wykonania, zabieg ten jest dostępny w większości placówek fizjoterapeutycznych.



Przygotowanie się do zabiegu Prądów Traberta

Przed rozpoczęciem zabiegu należy zdjąć wszelkie metalowe elementy, np. biżuterię, gdyż pod wpływem prądu mogą one prowadzić do oparzeń. Dobrą praktyką jest założenie wygodnego stroju, który umożliwi łatwy dostęp do okolicy poddawanej zabiegowi. Ułatwi to sprawne wykonanie zabiegu oraz pozwoli na jego przebieg w przyjemniejszej atmosferze. Przed zabiegiem pacjent powinien wziąć kąpiel, a w szczególności dokładnie oczyścić miejsce poddawane zabiegowi. Usunięcie martwego naskórka pozwoli na lepsze wnikanie prądu, a zabieg stanie się skuteczniejszy i bardziej efektywny. Jeśli miejsce, w którym będą przykładane elektrody jest nadmiernie owłosione zaleca się jego depilację. Jest to ważne, głównie z względu na fakt, iż włosy nie przewodzą prądu i stanowią swego rodzaju izolację. Z miejsca poddawanego zabiegowi należy usunąć również wszelkie kremy, maści, kosmetyki. Skóra w leczonej okolicy powinna być pozbawiona wyprysków i uszkodzeń.


Metodyka wykonania zabiegu

Do prądów Traberta stosuje się elektrody węglowe lub cynowe. Zazwyczaj są one równej wielkości. Ważne jest, aby miały zaokrąglone brzegi. Dzięki temu w „kątach” elektrod nie wystąpi zagęszczenie ładunków elektrycznych, co mogłoby doprowadzić do poparzenia. Elektrody węglowe umieszcza się na specjalnie do tego celu przeznaczonych podkładach. W przypadku elektrod cynowych niezbędne jest zastosowanie podkładów z gazy. Ich wielkość powinna być tak dobrana, aby po nałożeniu na nie elektrody gaza wystawała z każdej strony na ok. 1 cm . Grubość takiego podkładu powinna wynosić od 1,5 do 2 cm. Podkłady muszą być zawsze wilgotne, co umożliwia przepływ prądu. Zazwyczaj stosuje się w tym celu wodę wodociągową lub 0,1-0,2 % roztwór chlorku sodu. Katoda układana jest zawsze na miejscu większej bolesności. Istnieją 2 metody układania elektrod: miejscowe i segmentarne.
W metodzie miejscowej elektrody układane są wzdłuż lub w poprzek konkretnego mięśnia. Umieszcza się je w odległości ok. 3 cm od siebie. W praktyce metoda miejscowa jest coraz rzadziej stosowana.
Metoda segmentowa charakteryzuje się ułożeniem elektrod na kręgosłupie w tzw. segmentach. Odpowiednie miejsce ułożenia dobierane jest w zależności od tego, w której okolicy ciała chce się osiągnąć efekty terapeutyczne. Wyróżnia się ułożenie:

  • szyjne;
  • piersiowe górne;
  • piersiowo-lędźwiowe;
  • lędźwiowo-krzyżowe.
prądy traberta-ułożenie elektrod

Przed rozpoczęciem zabiegu pacjent zobowiązany jest do poinformowania fizjoterapeuty przeprowadzającego zabieg o występowaniu w danej okolicy zaburzeń czucia. W razie potrzeby fizjoterapeuta wykona odpowiednie testy ujawniające tą nieprawidłowość.
Pacjent powinien przyjąć wygodna pozycję ciała, uzależnioną od okolicy poddawanej zabiegowi.
W trakcie zabiegu niewskazane jest poruszanie się, gdyż może to doprowadzić do przesunięcia się elektrod i porażenia prądem. Pacjent powinien wykonywać polecenia fizjoterapeuty natychmiast i bez dyskusji, gdyż w przeciwnym razie może to doprowadzić do porażenia prądem.
Po ułożeniu i umocowaniu elektrod fizjoterapeuta zwiększa stopniowo natężenie prądu do momentu odczuwania przez pacjenta wyraźnych wibracji. Jeśli w czasie zabiegu pacjent odczuje ból w miejscu przyłożenia elektrod należy jak najszybciej powiadomić o tym fizjoterapeutę, gdyż może to doprowadzić do poparzeń. Warto zaznaczyć, że w trakcie zabiegu następuje szybka adaptacja (przyzwyczajenie) skóry do prądów Traberta. W związku z tym praktykuje się zwiększanie natężenia również podczas zabiegu. Po upływie czasu przeznaczonego na zabieg natężenie prądu jest stopniowo zmniejszane aż do 0. Należy pamiętać, że zabiegi z zakresu zimnolecznictwa można stosować dopiero po odczekaniu ok. 30 minut, gdyż wykonanie ich tuż po zabiegu prowadzi do zniesienia uzyskanych efektów terapeutycznych. Po zastosowaniu prądów Treberta wskazana jest kinezyterapia.



Dawkowanie

Dawkowanie prądów Traberta jest uzależnione od schorzenia i osobniczej wrażliwości na prąd. Czas trwania zabiegu wynosi od 8 do 15 minut. Jest on zazwyczaj wykonywany codziennie, a seria składa się z 6 do 10 zabiegów. Jeśli po 3 zabiegach nie osiągnięto pożądanych efektów terapeutycznych należy zrezygnować z jego dalszego wykonywania. W zabiegu stosuje się natężeni prądu w granicach 15-25 mA (miliamperów), jednak w praktyce dawkę określa się na podstawie subiektywnych odczuć pacjenta.


Działanie prądów Treberta na organizm

Prądy Traberta zyskały dużą popularność ze względu na szybkie i co najważniejsze długotrwałe działanie przeciwbólowe. Efekt ten jest osiągany poprzez zastosowanie większego natężenia prądu. Oddziałuje on na wolne zakończenia nerwowe w skórze i tkance podskórnej, a także na tzw. proprioreceptory (receptory czucia odpowiedzialne za czucie ruchu i położenia ciała w przestrzeni). Zabieg wpływa również na wydzielanie endorfin (tzw. hormonu szczęścia), które także wykazują działanie przeciwbólowe.
Kolejna zaletą prądów Traberta jest osiągnięcie miejscowego przekrwienia tkanek. Wpływa to na lepsze dotlenienie i odżywienie tkanek, a także szybkie usunięcie zbędnych produktów przemiany materii. Prądy Traberta określane są jako ultrabodźcowe. Wiąże się to z faktem, iż wywołują drżenie mięśni, a przez to przyczyniają się do ich rozluźnienia i w konsekwencji zwiększenia zakresu ruchu w stawach. Należy przy tym pamiętać, że efekt ten możliwy jest do wywołania jedynie przy zastosowaniu prądów o odpowiednio dobranym natężeniu. Dawka jest ustalana na podstawie indywidualnej wrażliwości pacjenta na prąd.

 

Ogólne wskazania do stosowania prądów Traberta to:

  • Bóle stawów i kręgosłupa na tle zwyrodnieniowym;
  • Stany pourazowe stawów i mięśni;
  • ZZSK (zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa);
  • Nerwobóle;
  • Zespoły korzeniowe;
  • Zaburzenia krążenia obwodowego;
  • Zwiększone napięcie mięśni;
  • Zapalenie tkanek okołostawowych.

Ponadto stosuje się konkretne ułożenie segmenarne w szczególności przy określonych dolegliwościach:

  • Ułożenie szyjne – bóle głowy, karku i kończyn górnych;
  • Ułożenie piersiowe górne – bóle głowy, karku, obręczy barkowej, a także górnej części klatki piersiowej;
  • Ułożenie piersiowo-lędźwiowe – nerwobóle nerwów międzyżebrowych oraz dolegliwości żołądkowo-jelitowe;
  • Ułożenie lędźwiowo-krzyżowe – bóle w dolnym odcinku kręgosłupa, obręczy kończyny dolnej oraz w zaburzeniach krążenia obwodowego.


Przeciwwskazania

Do najważniejszych przeciwwskazań do stosowania prądów Treberta należą:

  • rozrusznik serca;
  • obecność metali w tkankach;
  • zaburzenia czucia;
  • ostre infekcje i stany gorączkowe;
  • nieustabilizowane choroby układu krwionośnego (np. nadciśnienie);
  • ciąża;
  • miesiączka;
  • nowotwory;
  • ropne stany zapalne skóry i przerwanie jej ciągłości;
  • utrudniony kontakt z pacjentem.



Podsumowanie

Prądy Treberta charakteryzują się szybkim osiąganiem efektów przeciwbólowych i długotrwałym ich utrzymywaniem się. Wpływają one również na osiągnięcie miejscowego przekrwienia tkanek. Stosowane są w zespołach bólowych różnego pochodzenia. Ich cechą charakterystyczną jest zastosowanie prądu o częstotliwości 143 Hz (czas trwania impulsu 2 ms i czas trwania przerwy 5 ms). Zabieg wykonywany jest na zlecenie lekarza. Prądy Treberta są dostępne w większości placówek fizjoterapeutycznych. Prawidłowo przeprowadzony zabieg jest całkowicie bezpieczny.

Opracowała: mgr Monika Olszówka, fizjoterapeuta

Oceń artykuł:
Ocena:
5/5 (3)